Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de risico’s van PFAS. De grootste uitstoter ervan is Chemours in Dordrecht. Lokale VVD-politici, onder wie Alexander Kuhlmann, pleiten voor een strengere aanpak.
De vervuiling van Chemours is landelijk misschien minder bekend dan die van Tata Steel in IJmuiden, maar de gevolgen zijn net zo ingrijpend. In onze regio maken de bedrijven Chemours en ook DuPont complexe kunststoffen die goed bestand zijn tegen kou, hitte en chemicaliën. Ideaal voor de vervaardiging van anti-aanbakpannen, regenjassen en blusschuim. Inmiddels is zijn we helaas bekend met de keerzijde van deze kunststoffen. Bij de productie ervan komen per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) vrij die via de lucht en het water in de wijde omgeving van Dordrecht belanden. Omdat PFAS, ook wel bekend als ‘forever chemicals’, niet op natuurlijke wijze wordt afgebroken, blijft het vervolgens decennialang in onze leefomgeving aanwezig. Elke dag worden we eraan blootgesteld, bijvoorbeeld via voedsel of drinkwater.
Uit recent onderzoek van het RIVM blijkt dat Nederlanders te veel PFAS binnenkrijgen. Dat is zorgelijk, te meer omdat deze stoffen invloed kunnen hebben op het immuunsysteem, op de voortplanting en op de ontwikkeling van ongeboren kinderen. De impact op onze regio is groter dan waar dan ook in Nederland: Chemours en DuPont zijn de grootste PFAS-uitstoters van Nederland.
We spreken als lokale VVD’ers veel mensen die zich zorgen maken over hun gezondheid en die van hun kinderen. Mensen vertellen ons dat ze hun (soms ernstige) gezondheidsklachten relateren aan de uitstoot. Recent luidden verschillende artsen in het vakblad Medisch Contact ook de noodklok over de gezondheidseffecten van PFAS. De zorgen groeien alleen maar sinds ook de regionale drinkwaterbedrijven Evides en Oasen aangeven verontrust te zijn over het effect van de uitstoot op het drinkwater. Bovendien gelden door diezelfde uitstoot in Dordrecht en de omliggende gemeenten Sliedrecht, Papendrecht, Hardinxveld-Giessendam en Molenlanden beperkingen voor het eten van groenten en fruit uit eigen tuin. De uitstoot uit het verleden speelt daarbij parten, er is te veel PFAS in onze omgeving te vinden. De wetenschappelijke onderzoeken stapelen zich op en onze gemeenten zijn inmiddels verwikkeld in een rechterlijke strijd met deze bedrijven.
We zien het als een belangrijke stap dat Nederland samen met Denemarken, Duitsland, Noorwegen en Zweden voorstelt om PFAS te verbieden in de Europese Unie. Dezelfde strenge regels moeten gelden voor bedrijven in heel Europa.
Er is nog een lange weg te gaan voordat een nul-uitstoot kan worden afgedwongen. Het is cruciaal dat we in de tussentijd doen wat nodig is. Het aantal controles door de omgevingsdienst moet fors omhoog en er moet vaker onaangekondigd bij genoemde bedrijven worden gehandhaafd. Dit zou door een poule aan handhavers moeten gebeuren en niet jarenlang door één persoon. We pleiten voor de mogelijkheid van permanente metingen, waarbij we ons dus niet alleen baseren op de cijfers van de bedrijven zelf.
Als er ergens ter wereld een productiemethode wordt ontdekt met minder uitstoot dan moet die wat ons betreft verplicht worden toegepast door Chemours en DuPont. In het uiterste geval zouden we, als dit allemaal niet helpt, de mogelijkheid moeten hebben om vanwege de gezondheid van onze inwoners de deuren van deze bedrijven (tijdelijk) te kunnen sluiten.
Er zijn wetenschappers die uit metingen stroomafwaarts afleiden dat er veel meer PFAS wordt uitgestoten dan toegestaan, terwijl de omgevingsdienst dat nu niet terug ziet in de steekproeven bij de fabriek. Dat leidt tot twijfel die ons zwaar valt. Onze regio verdient een krachtige overheid die er bovenop zit door streng en veelvuldig te controleren, te handhaven en desnoods tot (tijdelijke) sluiting over te gaan. Beter iets te veel controle dan iets te weinig.
Alexander Kuhlmann, raadslid Dordtse VVD
Martin van Rossum, raadslid VVD Sliedrecht
Akkie Bokma, raadslid VVD Papendrecht
Arno van den Hof, raadslid VVD Molenlanden
Jeanine Lammens, commissielid Dordtse VVD